Ceviche in Cartagena

Woensdag 20 juli
Op het overdekte binnenplaatsje van het hotel werken we aan onze verslaglegging van de afgelopen tijd en skypen met het thuisfront terwijl buiten op het plein de onafhankelijkheid gevierd wordt met een defile, volkslied en speech. Op deze nationale feestdag blijkt ongeveer alles gesloten te zijn, inclusief de meeste horeca instellingen. Ternauwernood vinden we een bakkertje dat ook koffie schenkt. In het café-gedeelte hangt een bordje: Gelieve niet te kopen van ambulante verkopers en geen aalmoezen te geven aan bedelaars. Dit blijkt een vrijbrief voor het personeel om er niets aan te hoeven doen. En we worden dan ook om de haverklap aangesproken door bedelaars en ambulante verkopers. Dit is heel opmerkelijk omdat we op onze reis tot nog toe eigenlijk heel weinig bedelaars hebben gezien. We wandelen nog wat rond in Popayan en tegen zessen gaat La Eglesia de la Ermita ook nog open zodat we die toch nog kunnen zien. Het is een sober kerkje met een mooi retabel. Op het plein wordt het langzamerhand wat drukker en groeit het aantal straatverkopers. We zien één demonstrant die een bordje draagt waarop staat 'Que independecia?' met daaronder 'USA, EEU,...'
's Avonds vinden we een kleine pizzaria net buiten het oude centrum centrum, waar we buiten op de stoep een paar smakelijke pizza'tjes verorberen, met een heerlijk dunne korst en verse ingrediënten. Als we teruglopen is er muziek op het plein en wordt er in beperkte mate gedanst.

Donderdag 21 juli
Om kwart voor vijf op en naar de luchthaven voor onze vlucht naar Bogota, die om 6.29 moet vertrekken. Het is nog donker en de toegang tot het vliegveld is afgesloten met een hek. Voordat er wordt opengedaan praat de bewaker via de walkie-talkie om te vragen of hij al mag opendoen. De kofferbak wordt gecontroleerd en dan mag onze taxi doorrijden. 70 minuten voor vertrektijd zijn we de enige passagiers en naast 3 man veiligheidspersoneel de enigen op de luchthaven. Het grondpersoneel is nog niet gearriveerd. De hal is leeg en stil, tot en met de gebedsruimte. Om kwart voor zes gaat de tv aan en komen de twee volgende passagiers (ook van die suffe toeristen). En om vijf voor zes komt het personeel binnen.
Vijf over zes kan er worden ingecheckt en dan blijkt dat onze vlucht niet om 6.29 AM vertrekt maar om 6.29 PM......
De eerste vlucht naar Bogotá blijkt om half acht te zijn, maar wij moeten eerst wachten tot het loket waar tickets verkocht worden opengaat, om te horen of we op die vlucht mee mogen of niet. En weer hebben we geluk. Met een krappe overstap van dertig minuten in Bogota, die in de praktijk gereduceerd wordt tot 15 minuten, zijn we al om 11 uur 's ochtends in Cartagena, inclusief bagage!! Het enige wat erbij is ingeschoten is het ontbijt.
We checken in in ons ecohotelletje Yolanda, in de wijk Getsemani. Weer een heel erg leuke plek rond een binnenplaats met mini-zwembadje. Voor de brunch belanden we op aanwijzing van de eigenaar in het (vermoedelijk) lekkerste visrestaurant van Cartagena, en de prijs is er ook naar vinden we. Maar in de loop van de dagen zal blijken dat de prijzen hier veel hoger liggen dan we tot nu toe gewend waren.
Nu is onze vakantie echt begonnen...: het heuse luieren kan van start gaan, met in ieder geval een goede siësta tijdens de warmste uren van de dag en verkoeld door de plafondventilator die echter de muggen niet weet te verdrijven.
Op ons gemak dolen we door de oude ommuurde stad van Cartagena. Er is veel aan gedaan om de stad op te knappen, maar het leven zit er nog volop in. Hoewel de stijl heel duidelijk koloniaal is, is ieder gebouw toch verschillend in kleurschikking en vorm en stijl van balkons en ramen. De straten zijn vrij smal, met een levendig stratenplan. Binnen de muren zijn er drie verschillende wijken: de oorspronkelijk chique wijk met stadsvilla's en kerken, de wijk van de gegoede burgers waar de huizen wat kleiner zijn, en tenslotte de wijk waar de neringdoende middenstand leefde. Deze laatste wijk moet grotendeels nog opgeknapt worden en is de wijk waar wij logeren.
In de oude stad zijn allerlei aardige pleintjes waar het in de schaduw goed verpozen is. De hele stad is enorm gezellig. Op straat zijn er verkopers van alles en nog wat, waaronder prachtig gesneden fruit en cocosnoten, maar ook veel sieraden, zonnebrillen, horloges, sigaretten (en contrabande sigaren uit Cuba) en strohoeden.
Als je ergens neerstrijkt wordt je om de haverklap afgeleid door straatverkopers die iets onder je neus duwen. En dat was ruim 20 jaar geleden, toen P hier een tijdje woonde, ook al zo.

Vrijdag 22 juli
We verkennen de stad verder in een duidelijk aangepast tempo. Eerst naar het museum voor moderne kunst, waar een kleine maar kwalitatief wel degelijk interessante collectie is. Op jacht naar The Economist bezoeken we ongeveer alle boekwinkels, waarvan er 1 het verkopen van boeken combineert met een alleraangenaamste coffeeshop. Na een paar uur is het tijd voor de lunch waarvoor een klein visrestaurantje binnen glippen. Ze hebben er een gerecht met drie verschillende ceviches op de kaart staan (Miss Celenea) en ons vertrouwen in de ceviche wordt weer helemaal hersteld (na Lima). We slenteren weer naar huis voor douche (minimaal driemaal daags) en siësta. De ondergaande zon bekijken we vanaf de stadsmuur met in de hand een mojito (limoen, verse mint, wodka en soda) en een campari soda. Het waait lekker en de sfeer is goed. Als we de stad weer inwandelen stuiten we op een galerie voor moderne kunst, die een filiaal blijkt te zijn van een New Yorkse galerie. Ook deze galerie is zeer de moeite waard.
Er zijn in de stad veel kerken die ook druk gebruikt worden. De deuren staan bijna altijd open en op straat hoor je de gezangen en preken al dichterbij komen als je een kerk nadert.
Overal om ons heen is veel politie op de been. Of het nu het pleintje om de hoek is, of in de kleine straatjes in de stad, bijna altijd zie je agenten op de motor of in de auto. Als we de straat van het gekozen restaurant inlopen is het wel heel erg druk met militairen en politie, en blijkt er ook geen gemotoriseerd verkeer in te mogen deze avond. In het restaurant blijkt waarom: de president van de republiek zit er te dineren, en voor ons is er helaas geen plaats vanavond. We reserveren voor morgen. Op een mooi pleintje vinden we een ander plekje waar we de hele avond niets tegen elkaar hoeven te zeggen omdat we vlakbij de muziek zitten.....

Zaterdag 23 juli
Omdat we de komende dagen zullen verblijven aan een heel stil strandje een stuk noordelijker langs de kust, moeten we geld inslaan. Daarna bezoeken we het kleine maar mooie goudmuseum dat met name gewijd is aan het goud van de Zinu (ook wel Sinu) die tot de komst conquistadores het gebied rond Cartagena bewoonden. Dit is het gebied van de benedenloop van zowel de Cauca als de Magdalena rivier. De Zinu hebben enorm veel gedaan aan waterbeheersing waardoor ze volop vruchtbare landbouwgrond tot hun beschikking hadden. Ook maakten ze prachtige sieraden van het goud dat ze in de rivieren vonden, met name in de bedding van de Sinu.
Later op de dag pakken we een combitaxi naar het moderne Cartagena, Bocagrande, dat bestaat uit een smalle landengte waarop niets anders dan wolkenkrabbers staan, die in de laatste veertig jaar zijn verrezen. De zee is warm en de vis is heerlijk.
En dan is het weer tijd voor douche en siësta... We nemen ons voor ons over te geven aan dit verslavend ritme maar stellen ook vast dat leven in de tropen misschien niet echt iets voor ons is.