Afscheid van Peru en kennismaking met Ecuador

Afscheid van Peru, kennismaking met Ecuador
Donderdag 30 juni
Met een beetje een weemoedig gevoel vertrekken we in het donker vanuit ons hotel naar de luchthaven. De taxi laat even op zich wachten: het heeft geregend en dat is ongewoon voor Cuzco in dit jaargetijde. Dan is het (nog) kouder en het aantal chauffeurs dat aan het werk gaat, schijnt drastisch minder te zijn. Althans, dat zegt onze slaperige receptionist, die we al eerder op een leugentje betrapt hebben. Was hij soms vergeten om op tijd te bellen?
Als we in de lucht zijn en de wolken wat optrekken, hebben we uitzicht op een wit gebergte: in Cuzco was het regen, iets hoger heeft het flink gesneeuwd. We zijn blij dat we de trekking door de Lares-vallei twee weken geleden maakten en niet deze week. Zouden de bewoners van de vallei ook nu op blote voeten en met blote benen door de sneeuw lopen?
De vlucht vertrekt stipt op tijd en ook de aansluiting in Lima is naadloos. Wel moeten we 10 US bijbetalen omdat onze immigratieformulieren met de gestolen rugzak verloren zijn gegaan, en we geen bewijs van de politie hebben. Fijn cadeau is dat we tijdens de vlucht van Lima naar Guayaquil business-class zitten met het bijbehorend verwen-arrangement. Met dank aan LAN of Expedia?
In Guayaquil is het 26 graden en kunnen we onze truien uittrekken. Het lijkt alsof het hier meteen veel welvarender is dan in Peru, te zien aan de kleding van de mensen, aan het wc-papier in de toiletten en de interactie met de immigratie-ambtenaren.
Ook de doorvlucht naar Quito verloopt soepel, met maar een half uur vertraging, en onze beide rugzakken verschijnen op de band. Het blijft een opluchting.
Dan met de taxi naar het hostalletje dat we geboekt hebben, Casa Bambu. Van buiten is er niet veel aan te zien. Strak roze, drie verdiepingen met tralies voor de ramen van de laagste verdiepingen, een balkon over de bovenste verdieping. Maar als we eenmaal binnen zijn, vallen we van de ene verrassing in de andere. Er zijn 2 goed-geoutilleerde eetkeukens voor gemeenschappelijk gebruik, drie woonkamers (waarvan 1 met een aantal internet werkplekken), een tuin op de tweede verdieping, en een ge(s)laagd fleurig dakterras op de derde, met zitjes, tafels, hangmatten, een ping-pong tafel, een tafelvoetbalspel etc. Onze kamer (op de bovenste verdieping) heeft uitzicht op een bloemrijke tuin, ligt heel rustig, en heeft ook een grote inloopkast en badkamer. Het is een heerlijke plek om een paar dagen te zijn. De eigenaar blijkt een Nederlander die al 17 jaar in het toerisme in Ecuador zit en met zijn echtgenote inmiddels drie hotels in Ecuador runt, op verschillende plekken in het land.
We pakken de bus naar het oude centrum van Quito en kijken daar nog een tijdje rond. Opvallend veel politie op straat, de winkels sluiten vroeg (vergeleken met Peru) en de meeste restaurants in dit deel van de stad blijken alleen voor de almuerzo geopend. We vinden toch een leuk restaurant, al is het eigenlijk boven budget...
Vrijdag 1 juli
Na een ontbijt op het dakterras in de eerste zonnestralen gaan we op pad naar de wijk Mariscal Sucre waar de meeste reisbureau's gevestigd lijken te zijn. We hebben een lijstje gemaakt en beginnen op goed geluk bij Sanguy tours waarover Lonely Planet zegt dat ze ook voor beperkte budgetten reizen naar Galapagos hebben. Een selectie van vier last-minute mogelijkheden krijgen we voorgelegd, met (omlaag) aangepaste prijzen. En we zijn eigenlijk meteen van 2 mogelijkheden gecharmeerd. Een 'piratenschip' gebouwd in 1901 voor max. 16 passagiers, en een motorscheepje met masten voor max. 12 passagiers + bemanning. De foto's en plattegronden zien er goed uit, net als de routes, de kwaliteit van de gidsen en de koks. Maar eerst willen we toch ook nog wat verder kijken en we bezoeken nog 2 andere reisbureau's. Dan blijkt dat ze in grote lijnen hetzelfde aanbod hebben, met marginale prijsverschillen en nummer 3 heeft veel meer schepen in de aanbieding. Alle waarschuwingen dat je voor Galapagos maanden van te voren zou moeten boeken, blijken onnodig geweest te zijn. Je kunt heel goed last-minute boeken en dat heeft bovendien een enorm financieel voordeel. Binnen 2 uur weten we wat we willen en boeken bij Sanguy voor de Samba (op internet kun je het schip vast vinden als je Galapagos met Samba combineert). Een karaktervol scheepje, met 2 dekken en sfeervolle ruimtes. We zullen er een kajuit(je) hebben met eigen badkamer, in het midden van het schip, en met snorkelgear en wetsuits inclusief. Dinsdag begint de reis van 8 dagen, waarbij er geen opstappers zullen zijn, maar we de hele periode met dezelfde mensen aan boord zullen blijven en we dus ook geen tijd hoeven te verdoen met oppikken en afleveren van passagiers. Omdat we ook graag het Darwin museum willen bezoeken op de eilanden, en dat niet in de reis is opgenomen, vertrekken wij maandag al voor de rest uit. De rest van de dag besteden we aan rondkijken in Marescal, een winkelcentrum bezoeken (eigenlijk precies hetzelfde als in Bahrein, alleen iets minder grote merken en minder luxe), en we belanden in een heel wonderlijk cafe met een buitengewone inrichting en tegelijk alleraardigste bediening.
's Avonds eten we buiten op de Plaza Foche in Mariscal, waar het nachtleven van heel Quito zich lijkt te concentreren. Het is er ongelooflijk druk met flaneerders, nachtclubs, restaurants etc en je kunt nauwelijks over straat lopen zo druk is het. Heel erg gezellig, en als je van dansen houdt moet dit haast wel de ideale stad zijn om je te vermaken.