Machu Picchu

Machu Picchu
Maandag 20 juni
05.00 opstaan, inpakken en ontbijten, want om 6 uur komt onze gids Liseth Aragon ons ophalen en gaan we met de pendelbus in 25 minuten naar de ingang van Machu Picchu, waar dan al een hele rij mensen staat. De tijd van toeristenloos zwerven door Peru is definitief voorbij, maar gelukkig is het allemaal behoorlijk goed & efficiënt geregeld.
We gaan meteen naar het hoogste punt - het 'huisje van de bewaker van de begrafenissteen' genaamd- vanwaar we een overzicht hebben dat overeenkomt met het klassieke plaatje van deze site en vanwaar we uitzicht hebben op de tempel van de kalender. Het is al volop licht, maar de zon gaat nog schuil achter de omringende hoge en steile bergkammen die stevige vertandingen vertonen. Op de westelijke berg zien we het zonlicht al wel schijnen en met de minuut lager komen naarmate de zon hoger klimt. Het wachten is op de eerste lichtstraal die door een v-tje in de oostelijke bergkam precies op het altaar van de kalender valt. Later zullen we zien dat het altaar zo is geconstrueerd, uit een bestaande granieten rots, dat op 21 juni die straal precies op een rond figuurtje valt. Dit teken is in bas-reliëf aangebracht in de rots. Morgen, 21 juni, verwacht men een groot aantal bezoekers die dit verschijnsel met eigen ogen willen aanschouwen. Juist als de eerste lichtstraal moet arriveren, schuift een wolkje voor de zon........ dat kan morgen natuurlijk ook gebeuren, haha. Het verhaal wil dat het de taak van de hoge priester was om op 21 juni - de kortste dag en dus de dag dat de zon het verste weg is vanuit het zuidelijk halfrond gezien - de zon ervan te weerhouden nog verder te ontsnappen, door hem te "binden" aan de opstaande paal op het altaar.
De Incas waren fameuze ingenieurs en hun steenhouwers verrichtten prachtig werk, maar er waren gradaties in prachtigheid en gladheid van afwerking. De 'rustieke stijl' was het simpelst en de stenen werden vaak gestuucd met adobe, dat werd geschilderd in sprekende kleuren. De huizen van de edelen en priesters werden gebouwd in de 'klassieke stijl', dat wil zeggen de stenen werden prachtig op elkaar afgewerkt voor een perfecte pasvorm en werden 'koud' gezet. Dan was er voor de meest belangrijke tempels (van de zon en van de maan) en het paleis van de Inca zelf de 'keizerlijke stijl' voorbehouden, waarbij de stenen ook nogeens zodanig werde geslepen en geschuurd dat ze een perfect glad oppervlak vertoonden met minieme lijntjes voor de naden.
Niets werd loodrecht gebouwd, maar juist taps toelopend, waardoor een grote stevigheid werd bereikt, en waardoor de bouwwerken vaak vele aardbevingen hebben kunnen doorstaan. Bestaande grote rotsen werden zoveel mogelijk naadloos geïntegreerd in de bouwwerken en ook glad afgewerkt door de kontaktvlakken aan te passen. In de 'moederrots' werden ook trappen uitgehouwen etc., maar de de vorm - het profiel = van het landschap werd behouden / gerespecteerd. Deze manier van doen wilde respect uitdrukken voor de de godin Pacha Mama - moeder aarde.
Dit en nog heeeeeeel veel meer wordt ons door de gids verteld en er is moeilijk tussen te komen met een vraag of een verzoek om toelichting, en ook blijkt er geen verkorte versie in minder omslachtige taal mogelijk te zijn. Om 10.45 hebben we alles gezien en worden we vrijgelaten.
Heel veel van de kennis van de Incas is verloren gegaan,met name omdat de Spanjaarden een afkeer hadden van deze, in hun ogen, vervloekte afgoderij. De Inca's wisten heel erg veel over bouwen en waterbeheer, ze konden nauwkeurig rekenen (ook aan kalenders) en ze wisten veel over zon en maan en sterren, maar niemand weet hoeveel en ook niet hoe het allemaal in elkaar zat. Er was geen schrift, maar ze hadden heel goede administratieve systemen, waarmee de telling van aantallen mensen, hoeveelheden in de voorraadschuren etcetera werden vastgelegd. Dit werd gedaan met touwtjes, waaraan zijtouwtjes in verschillende kleuren, waarin op heel precies bepaalde plaatsen knopen werden aangebracht. Het getal 3587 bestond uit 3 knopen op de plaats van de duizendtallen, 5 op de plaats van de honderdtallen etc. Het vak van teller, en lezer stond in hoog aanzien.
Machu Picchu ligt hoog en geïsoleerd in de bergen en over de vraag waarom juist op deze plek werd gebouwd, bestaan veel theoriën. Maar het mysterie wordt er niet minder door.
Na de lunch - de zon steekt en het lijf protesteert - gaan we toch naar de 'puente Inca' (brug van de Inca). Een smal pad ingeklemd tussen een hoge wand en een diep ravijn leidt naar de plek waar een ophaalbare brug is aangelegd tegen de rotswand aan. Hij is twee planken breed. Wij vragen ons af hoe het mogelijk is om op zulke plekken ondersteunende muren aan te leggen. Hoogtevrees heeft waarschijnlijk niet bestaan.
"s Middags nemen we de trein terug naar Cuzco en onderweg worden we door het personeel vergast op een modeshow van Alpaca truien en jassen die ook te koop worden aangeboden. Er is grote hilariteit onder de passagiers als de regen langs een panoramische ruit in het plafond naar beneden stroomt en de betrokken passagier demonstratief een regenjas aantrekt.

Dinsdag 21 juni
Een administratieve en rommeldag, waarin de was gedaan wordt en waarin alles wordt voorbereid voor de reis naar de jungle.